Departament Polityki Granicznej
i Funduszy Międzynarodowych Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji

Cele Funduszu

Ogólnym celem Instrumentu jest przyczynianie się do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa w Unii.

Zgodnie z priorytetami określonymi w odpowiednich unijnych strategiach, cyklach polityki, programach, ocenach zagrożenia i ryzyka w ramach Instrumentu wskazano następujące cele szczegółowe:

1. zapobieganie przestępczości, zwalczanie przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej, w tym terroryzmu, oraz wzmacnianie koordynacji i zacieśniania współpracy organów ścigania i innych organów krajowych państw członkowskich, w tym z Europolem lub innymi odpowiednimi organami Unii, oraz z odpowiednimi państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi.
2. zwiększanie zdolności państw członkowskich i Unii do skutecznego zarządzania ryzykami związanymi z bezpieczeństwem i zarządzania kryzysowego oraz  przygotowanie i ochrona ludzi i infrastruktury krytycznej przed atakami terrorystycznymi i innymi zdarzeniami związanymi z zagrożeniem dla bezpieczeństwa.

Aby zrealizować cele, o których mowa powyżej, Instrument przyczynia się do następujących celów operacyjnych:

1. promowanie i rozwijanie środków wzmacniających zdolność państw członkowskich do zapobiegania przestępczości i zwalczania przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej, w tym terroryzmu, w szczególności w drodze partnerstw publiczno–prywatnych, wymiany informacji i najlepszych praktyk, dostępu do danych, technologii interoperacyjnych, porównywalnych statystyk, stosowanych metod kryminologicznych, komunikacji społecznej i podnoszenia świadomości;
2. promowanie i rozwijanie koordynacji administracyjnej i operacyjnej, współpracy, wzajemnego zrozumienia oraz wymiany informacji między organami ścigania państw członkowskich, innymi organami krajowymi, Europolem i innymi odpowiednimi organami Unii oraz, w stosownych przypadkach, państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi;
3. promowanie i rozwijanie programów szkoleniowych, w tym dotyczących umiejętności technicznych i zawodowych oraz wiedzy na temat zobowiązań w dziedzinie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, w ramach realizacji europejskich polityk szkoleniowych, w tym poprzez szczegółowe programy wymiany poświęcone egzekwowaniu prawa unijnego, w celu rozpowszechniania prawdziwej kultury europejskiej w dziedzinie sądownictwa i egzekwowania prawa;
4. promowanie i rozwijanie środków, zabezpieczeń, mechanizmów i najlepszych praktyk w zakresie wczesnej identyfikacji, ochrony i wsparcia świadków i pokrzywdzonych, w tym ofiar terroryzmu, w szczególności dzieci występujących w roli świadków i ofiar, w szczególności dzieci bez opieki lub potrzebujących opieki;
5. środków wzmacniających zdolność administracyjną i operacyjną państw członkowskich w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej we wszystkich sektorach działalności gospodarczej, w tym poprzez partnerstwa publiczno–prywatne oraz lepszą koordynację, współpracę, wymianę i rozpowszechnianie know–how oraz doświadczenia w Unii i w odpowiednich państwach trzecich;
6. bezpiecznych łączy oraz skutecznej koordynacji między istniejącymi w poszczególnych sektorach na poziomie unijnym i krajowym podmiotami zajmującymi się wczesnym ostrzeganiem oraz współpracą w sytuacjach kryzysowych, w tym centrami sytuacyjnymi, w celu umożliwienia szybkiego sporządzania kompleksowych i dokładnych przeglądów w sytuacjach kryzysowych, koordynowania środków reagowania oraz dzielenia się informacjami jawnymi, poufnymi oraz niejawnymi;
7. środków wzmacniających zdolność administracyjną i operacyjną państw członkowskich i Unii do sporządzania kompleksowych ocen zagrożenia i ryzyka, opartych na dowodach i zgodnych z unijnymi priorytetami i inicjatywami, w szczególności tymi, które zostały zatwierdzone przez Parlament Europejski i Radę, w celu umożliwienia Unii opracowania zintegrowanego podejścia opartego na wspólnych analizach w sytuacjach kryzysowych oraz poprawy wzajemnego zrozumienia różnych definicji poziomów zagrożenia stosowanych w państwach członkowskich i państwach partnerskich.

Program Krajowy

W ramach Funduszu każde państwo członkowskie przedstawi do akceptacji Komisji Europejskiej swój Program Krajowy, który jest programem wieloletnim i obejmuje lata budżetowe w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. Będzie on dokumentem przewodnim dla wszelkich działań planowanych do realizacji w ramach Funduszu.